ریحانه الزهرا

روزگار ناسازگار
گاهي اين نکته به ذهن مي‏آيد که آيا واقعا برخي زمانها، مکانها و يا عوامل و حوادث طبيعي در زندگي انسان دخالت دارند؟ آيا بدي و خوبي و شوم بودن را مي‏توان به روزها و روزگاران نسبت داد؟ امام هادي عليه‏السلام پاسخ اين پرسش را به يکي از يارانش توضيح داد.
حسن بن مسعود مي‏گويد: به محضر مولايم حضرت ابوالحسن الهادي عليه‏السلام رسيدم. در آن روز چند حادثه‏ي ناگوار و تلخ برايم رخ داده بود؛ انگشتم زخمي شده و شانه‏ام در اثر تصادف با اسب سواري صدمه ديده و در يک نزاع غير مترقبه لباسهايم پاره شده بود. به اين خاطر، با ناراحتي تمام در حضور آن گرامي گفتم: عجب روز شومي برايم بود! خدا شرّ اين روز را از من باز دارد! امام هادي عليه‏السلام فرمود: «يَا حَسَنُ هَذَا وَ أَنْتَ تَغْشَانَا تَرْمِي بِذَنْبِکَ مَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ؛ اي حسن! اين [چه سخني است که مي‏گويي] با اينکه تو با ما هستي، گناهت را به گردن بي‏گناهي مي‏اندازي! [روزگار چه گناهي دارد!]»
حسن بن مسعود مي‏گويد: با شنيدن سخن امام عليه‏السلام به خود آمدم و به اشتباهم پي بردم. گفتم: آقاي من! اشتباه کردم و از خداوند طلب بخشش دارم. امام فرمود: اي حسن! روزها چه گناهي دارند که شما هر وقت به خاطر خطاها و اعمال نادرست خود مجازات مي‏شويد، به ايام بدبين مي‏شويد و به روز بد و بيراه مي‏گوييد! حسن گفت: اي پسر رسول خدا!، براي هميشه توبه مي‏کنم و ديگر عکس العمل رفتارهايم را به روزگار نسبت نمي‏دهم. امام در ادامه فرمود: «يَا حَسَنُ اِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمُثِيبُ وَ الْمُعَاقِبُ وَ الْمُجَازِي بِالأعْمَالِ عَاجِلاً وَ آجِلاً؛ اي حسن! به طور يقين خداوند متعال پاداش مي‏دهد و عقاب مي‏کند و در مقابل رفتارها در دنيا و آخرت مجازات مي‏کند.»[1] .
پی نوشته ها :
[1] بحارالانوار، ج 56، ص 2.